Koło się zatoczyło

No tak. Wróciłam do tego samego miejsca co kilka miesięcy temu, a dokładnie, doszłam do wniosku, że to nie moment na dietę odchudzającą.

Wiesz, zawsze kiedy wiem, że osiągnę sukces wszystko przychodzi naturalnie i bez zbędnej szarpaniny. Myśli są klarowne i optymistyczne. Jestem w pełni skoncentrowana na celu. Nie muszę odwoływać się do wszystkich cudownych technik samokontroli, bo nic mnie nie kusi, ani nie podkłada kłody pod nogi. Obecnie, kiedy próbuję schudnąć nic nie wychodzi.

Kiedyś przeczytałam, że zawsze robimy wszystko, co w naszej mocy. To, że ktoś jest w czymś gorszy, nie znaczy, że się mniej stara. To znaczy, że jego zasoby są wyczerpywane gdzieś indziej. Najwyraźniej moje zasoby są również na wyczerpaniu.

Nauczyłam się również, że nie warto jest walczyć ze sobą. Nie oznacza to jednak, że nie warto sobie stawiać cele i wyzwania, jednak - moim zdaniem - jeśli robisz to wbrew sobie - przegrasz.

Co teraz? Stawiam sobie dwa cele - tym razem mniejsze i bardziej osiągalne. Przestaję jeść w rozproszeniu. Kiedy chcę coś zjeść - siadam przy stole i jem. Nie oglądam filmów, nie słucham podcastów, nie czytam książek, artykułów, ani nawet napisów na opakowaniach. Jeśli mam ochotę na coś słodkiego - jem przy stole, albo w kawiarni. Od razu czuję jakbym poluzowała sobie gorset. Drugi cel to przestaję pić napoje kofeinowe, w tym herbatę. Nie piję już od jakiegoś tygodnia i mam wrażenie, że dłużej śpię i lepiej się wysypiam. Zobaczymy czy to prawdziwa zmiana, czy tylko pobożne życzenie.

Dalej też trenuję. Nie mam żadnych psychicznych oporów przed ćwiczeniami, więc nie widzę powodów żeby cokolwiek zmieniać w planie treningowym.

Dalej nie ważę się - tu nie ma powodu żeby cokolwiek wyjaśniać. Po prostu nie.